Υπογονιμότητα

Ως υπογονιμότητα ορίζεται η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει κύηση μετά από 1 έτος ή και περισσότερο τακτικών σεξουαλικών επαφών χωρίς προφύλαξη. Περίπου 1 στα 6 ζευγάρια παρουσιάζουν αδυναμία στο να επιτύχουν εγκυμοσύνη σε αυτό το χρονικό διάστημα.

ΕΛΕΓΧΟΣ  ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

1. Υστεροσαλπιγγογραφία
2. Ορμονικό προφίλ (FSH-LH-E2-PRL)
3. Έλεγχο θυρεοειδούς (T3,T4,TSH,ANTI-TPO,ANTI-TG)
4. AMH (ANTI MULLERIAN HORMONE)

ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ

1. Σπερμοδιάγραμμα

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, έχει 2 τρόπους:

1. ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ: Η σπερματέγχυση (IUI: INTRAUTERINEINSEMINATION ) είναι η πιο παλιά μέθοδος Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής . Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1791. Όπως το λέει και η λέξη ,γίνεται έγχυση των σπερματοζωαρίων στην κοιλότητα της μήτρας με ένα λεπτό καθετήρα, αφού  πρώτα επεξεργαστεί και ενεργοποιηθεί σε σπέρμα.
2. ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ: Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF:INVITROFERTILIZATION) είναι η πιο συνηθισμένη ιατρικώς μέθοδος Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής . Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1978. Η εξωσωματική είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα. Αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στο φυσικό περιβάλλον που είναι η σάλπιγγα της μήτρας της γυναίκας, γίνεται στο εργαστήριο.